سطوح آستانه هشدار وقوع طغیان بیماری مننژیت در استان همدان (۹۱- ۱۳۸۹)

زمینه: نظام‏های مراقبت برای شناسایی به‏هنگام رخداد طغیان نیازمند تعریف سطوح آستانه هشدار رخداد احتمالی طغیان هستند. این مطالعه با هدف تعیین سطوح آستانه هشدار با استفاده از الگوریتم مجموع‏تراکمی بیماری مننژیت در استان همدان انجام شد. روش ها: موارد مشکوک به مننژیت طی سال های 91-1389 که به‏طور معمول توسط نظام مراقبت جاری بیماری مننژیت گردآوری می‏شوند، مورد بررسی قرار گرفت. الگوهای قابل توجیه داده‏های سندروم تب و علایم نورولوژیک با مدل خطی تعمیم یافته رگرسیون generalized linear model)) حذف گردید. کران بالایی الگوریتم مجموع‏تراکمی برآورد و به عنوان سطوح آستانه هشدار وقوع طغیان مننژیت در نظر گرفته شد. الگوی فصلی سطوح آستانه متغیر با بهره گیری از داده‏های فصول مختلف سال محاسبه گردید. یافته ها: سطح آستانه هشدار رخداد طغیان با استفاده از الگوریتم مجموع‏تراکمی با در نظر گرفتن 5/1 و 2 انحراف معیار اختلاف از میانگین برابر با رخداد بیش از 3 و 4 مورد به دست آمد. مقادیر سطوح متغیر آستانه هشدار بر اساس کران بالایی برای فصول مختلف سال  بین 2/3-6/2 مورد تعیین گردید. با توجه به ماهیت گسسته بودن موارد مشکوک به مننژیت، مقادیر اخیر به صورت وقوع بیش از 3 مورد لحاظ می گردد.  نتیجه گیری: باتوجه به الگوی فصلی بیماری مننژیت، تعیین سطوح آستانه هشدار متغیر بر حسب فصل ها و ماه‏های سال ضرورت دارد.